Archivio dei filosofi del Rinascimento

/p. 60/ aliud forma, sed non mutat ut sit aliud quid

– non enim esset amplius materia – sed ut aliud

sub forma. Alex. – Id solum igitur discutiendum

remanet: an nova forma fieri possit, quae

materiae sese aptet; hoc enim essentia est et

quam speciem appellamus. I. C. – Affirmative

ego responderem libenter, nam, si in fimeto

muris forma non est et mus generatur ibi,

muris ibi formam esse novam necesse est, ab

aliquo igitur constituta est, nempe a Sole. Sane

nihil fit a seipso, igitur pari ratione novae species

in efficientis potestate esse possunt, quae

potestas, non nisi cum patiens rite affectum fuerit,

ad actum reducitur. Alex. – Quam autem ob

causam gutta, cum cadit, in aëre globosa est?

I. C. – Quia nequit in aëre cum aëre unum fieri,

quo fit ut accipiat illam formam, in qua extrema

aeque distent a medio. Unitas autem procul

dubio in homogeneis excellentius servatur in

globo. Alex. – Cur ita? I. C. – Quia nihil dissidet,

nihil absistit, nulla inaequalitas, qua parti pars

vel desit vel supersit. Alex. – Ego vero ita dicerem

merito et suo iure sub ea figura partes esse,

sub qua totum est a Natura constitutum, a situ

intelligo figuram, totius. Elementorum namque

loca circularia, tum quia circulari corpore,

quod est coelum, tum quia circa centrum

continentur. I. C. – Laudo equidem et merito

laudo sententiam tuam. Alex. – Sed illud nunc

me angit: cur gutta fit postea oblonga? I. C. –

An in ima gutta latior est pars ob pondus; summa

in acumen an gustatur, quia abscinditur; [at], ne vacuum